Της Τίνας Κουτσουμπού*
Ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό Κυριακής. Η πόλη μισοκοιμόταν ακόμη μουσκεμένη από τις τελευταίες νεροποντές και η κίνηση ήταν λιγοστή. Με προσυμφωνημένη την ώρα εκκίνησης, τα άτομα που θα συμμετείχαν, μέλη της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτός Δήμος –Ενεργοί Πολίτες», ξεκινήσαμε ένα οδοιπορικό στον πολύπαθο Ταΰγετο.
Προορισμός μας τα ορεινά χωριά που ανήκουν στο δημοτικό διαμέρισμα του δήμου μας: Αλαγονία, Αρτεμισία, Καρβέλι, Λαδάς κ.α. Τα χωριά αυτά ανήκουν στον διευρυμένο δήμο Καλαμάτας διοικητικά – όχι όμως ως προς τις παροχές. Και αυτό το επιβεβαίωσαν ακόμη μια φορά τα πρόσφατα έκτακτα καιρικά φαινόμενα κι η πλημμελής φροντίδα των αρχών κι εξηγούμαι:
Αλαγονία, Αρτεμισία. Κτισμένα σε υψόμετρο 700-750μ. με τα πολλά τρεχούμενα νερά, την καταπράσινη φύση και τα σκαρφαλωμένα στις πλαγιές σπιτάκια, τα χωριά αυτά είναι ένας όμορφος προορισμός για αναψυχή χειμώνα καλοκαίρι.
Οι κάτοικοι για τις ανάγκες τους χρησιμοποιούν ως μοναδικές οδούς επικοινωνίας τον εθνικό δρόμο Καλαμάτας –Σπάρτης και τους κοινοτικούς δρόμους, μόνο που στις πρώτες βροχές αυτοί γίνονται αδιάβατοι. Το φαινόμενο γνωστό εδώ και χρόνια, επαναλαμβάνεται κάθε χειμώνα και δίνονται οι αντίστοιχες υποσχέσεις χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα μέχρι στιγμής.
Αυτόν τον δρόμο πήραμε κι εμείς προϊδεασμένοι από πληροφορίες κατοίκων της περιοχής, θέλοντας να δούμε και να αξιολογήσουμε τις καταστροφές από κοντά. Τα αυτοκίνητά μας σταμάτησαν μετά την Αρτεμισία πολύ πριν φτάσουμε στο τουριστικό περίπτερο του Ταϋγέτου. Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα καταστροφής. Μια μαβιά χαρακιά στην άσφαλτο μάς απαγόρευε την άνοδο, επιτάσσοντας την αλλαγή της πορείας μας. Ειδοποιήσαμε μάλιστα και την τροχαία για να κλείσει τον δρόμο για να μην κινδυνέψουν τα διερχόμενα οχήματα. Μετά την αναγκαστική αλλαγή πορείας κατευθυνόμαστε προς το χωριό της Αλαγονίας . Οι φίλοι της παρέας που γνώριζαν τις εναλλακτικές οδούς, μας οδήγησαν από τον μοναδικό δρόμο που υποθέταμε πως είναι ανοικτός για να φτάσουμε εκεί. Χαλασμένος κι αυτός με πεσμένη την άσφαλτο, άφηνε μόνο μια μικρή λωρίδα γης για τις λασπωμένες ρόδες του αυτοκινήτου μας. Ούτε εκστρατευτικό σώμα να’ μαστε! Στη συνέχεια καθίσαμε στο καφενείο του χωριού και συζητήσαμε με τους κατοίκους.
«Πού είναι οι αρχές; Όλοι μάς ξέχασαν!Ήρθε κάποιος να δει τα ρήγματα, τα κατέγραψε, είπε θα τα φτιάξουμε κι έφυγε. Μετά ξανάπιασε η βροχή. Άραγε θα αντέξει ο δρόμος κι ως πότε;».
Εύλογες οι απορίες του περιμένουν κάθε φορά την απάντηση των τοπικών αρχών.
Το τι φταίει για τις μεγάλες καταστροφές στο οδικό δίκτυο το γνωρίζουν όλοι χρόνια τώρα. Η κακή, η ελλιπής ή κι ανύπαρκτη συντήρηση του οδικού δικτύου και χωρίς σχεδιασμό, έτσι στα γρήγορα για να τα μπαλώσουμε. Προς το παρόν μέχρι νεωτέρας…καταστροφής φυσικά.
Προτείνουμε λοιπόν:
Να γίνει επειγόντως η επιδιόρθωση ή η ανακατασκευή των κατεστραμμένων κοινοτικών δρόμων και η αποκατάσταση του οδικού άξονα Καλαμάτας-Σπάρτης.
Να υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα κατασκευής βασικών υποδομών όπως έχει επανειλημμένα προτείνει με δημόσιες τοποθετήσεις η παράταξή μας.
Να σχεδιαστεί ένα μακρόπνοο σχέδιο τουριστικής αξιοποίησης των χωριών της Αλαγονίας. Πραγματικά οι αναπτυξιακές δυνατότητές της πλευράς αυτής του Ταϋγέτου δεν υστερούν σε σχέση με τις ήδη αναπτυγμένες ορεινές περιοχές της χώρας μας και είναι σημαντικές για να δώσουν στην πόλη της Καλαμάτας και στον τουρισμό που αυτή ευαγγελίζεται στο μέλλον, ένα σημαντικό πνεύμονα πρασίνου κι αρκετά χιλιόμετρα όμορφων πεζοπορικών διαδρομών καθώς και καταλύματα αγροτουρισμού.
Οι κάτοικοι στην Αλαγονία και τις υπόλοιπες τοπικές κοινότητες του Ταϋγέτου έχουν κι αυτοί το δικαίωμα να οραματίζονται και να σχεδιάζουν το μέλλον τους. Πρώτα απ’ όλα πρέπει όμως να αισθάνονται ασφαλείς και μέλη της ίδιας προοδευμένης κοινωνίας που σκύβει με ενδιαφέρον και λύσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας τους κι όχι απλά να τα καταγράφει και να υπόσχεται υλοποίηση στις …καλένδες.
*Η Τίνα Κουτσουμπού είναι οικονομολόγος, συγγραφέας, υποψήφια δημοτική σύμβουλος Καλαμάτας με τον Ανοιχτό Δήμο
